سرما

سردمه
اونقد سرد
که خوابم نمی بره
سرد مثل تو
واسه همین من تو اغوش تو
همیشه مچاله بودم
از بس پاهامو جمع کردم
زانو هام درد می کنه
کاش بتونم برم . . .



امشب یک شعر
بعد از مدت ها
تو رو به من سیلی زد
سختم بود فراموش کردنت
اما خودت با رفت و آمدنت فراموش کردنو یادم دادی
و شاید از شاگرد کم استعدادی مثل من
انتظار نمره ی 20 نداشتی . . .
و چه بد که هیچ موقع نفهمیدی این ادم خنگ
شبا با گریه
سرمشق های تو رو پاک می کرد . . .
حالا گوش کن
برگه ی امتحان من
همیشه معلما رو شوکه می کرد . . .
بعد یک عمر تکلیف نداشتن
تو روت وایمیسم و درسامو جواب می دم
من سرما
من زمستون
من تو رو فراموش می کنم
و تو همون معلمی
که به بهانه های مختلف
20 منو 10 می کنی تا دل خودت اروم بگیره
و من فقط به این فکر می کنم که هر چند 10
دیگه تو رو سر هیچ کلاسی نمی بینم . . .

هفت اشتباه بزرگ دختران مجرد

دلم گرفته است

 دلم گرفته است
 به ایوان می روم و انگشتانم را بر پوست کشیده شب می کشم
 چراغ های رابطه تاریکند

 کسی مرا به آفتاب معرفی نخواهد کرد
 کسی مرا به مهمانی گنجشک ها نخواهد برد
 پرواز را به خاطر بسپار
 پرنده مردنی است

ای روزگار ....

 دوست دارم بروم ، سر به سرم نگذارید

گریه ام را به حساب سفرم نگذارید


دوست دارم که به پابوسیِ باران بروم

آسمان گفته که پا روى پرم نگذارید


این قَدَر آینه ها را به رخ من نکشید

این قدَر داغ جنون بر جگرم نگذارید


چشمى آبى تر از آیینه گرفتارم کرد

بس کنید ، این همه دل دور و برم نگذارید


آخرین حرف من این است زمینى نشوید

فقط ... از حال زمین بى خبرم نگذارید

ای روزگار ....

من راههای نرفته بسیار دارم

اما با تو یکی زیادی راه آمده ام

تو....

شیشه ای می شکند... یک نفر می پرسد...چرا شیشه شکست؟ مادر می گوید...شاید اینرفع بلاست یک نفر زمزمه کرد...باد سرد وحشی مثل یک کودک شیطان آمد. شیشه ی پنجره را زود شکست. کاش امشب که دلم مثل آن شیشه ی مغرور شکست ، عابری خنده کنان می آمد... تکه ای از آن را برمی داشت مرهمی بر دل تنگم می شد... اما امشب دیدم...هیچ کس هیچ نگفت غصه ام را نشنید از خودم می پرسم آیا ارزش قلب من از شیشه ی پنجره هم کمتر است؟ دل من سخت شکست اما ، هیچ کس هیچ نگفت و نپرسید چرا ؟